گشودن بابل به روایت گزنفن

گزنفن گوید : کورش به سوی بابل روان شد و چون استواذی برج و باروی شهر را دید ، خندقی ژرف در پشت دیوار بیرونی بکند و آب فرات را بدان انداخت و از بستر رود به شهر درآمد.

بابلیان جشن داشتند و در بزم و باده گساری و خوشگذرانی بودند . گبرواس آشوری و سربازانش به کاخ پادشاه بابل روی اوردند و او را با همراهانش کشتند . کورش به مردانی که زبان آشوری – بابلی – می دانستند بفرمود تا ندا در دادند که هرکس از خانه ها بیرون آید و بر پارسیان تیغ کشد خونش به پای خودش خواهد بود

بامدادان پادگان شهر از پیروزی کورش و کشته شدن فرمانروای بابلی آگاهی یافت و دژها را به کورش سپرد . رهبر بزرگ پارسی دستبردها و تاراج ها را میان دوستان و جنگاوران خود پخش کرد و چون کارهای شگرف از او سر زده بود با آنکه هنوز دائیش هوخشتره – کیاکسار- پادشاه ماد زنده بود آئین شاهنشاهی گرفت .

لیکن از منش سست و هرزه بابلیان و از شکوه و دارائی مردمانشو زیبائی و توانگری کاخ هایش پرهیز کرد و دوستان را از پیش گرفتن و زندگی سستی آور و نابرازنده خوردن و آرمیدن و کاهل ماندن و از دست دادن هنرهای پهلوانی و زندگی سپاهی بترساند و از اینروی زیستن در شهری چون بابل را روا ندانست و پس از آنکه به کارها سروسامان داد و برای شاهنشاهی خود سازمانهای استوار بنا ریخت و انها را به مردمان کاردیده و شایسته سپرد به سوی پارس روان شد

.