زندگی نامه خواجه عبدالحی

خواجه عبدالحی از دارالمومنین استر آباد است دو روش خط او در میان است یکی در نهایت رطوبت وحرکت که مناشیر واحکام سلطان سعید شهید میرزا ابو سعید گورکان را بان روش نوشته است و منشیان خراسان  مثل: مولانا درویش و میر منصور و خواجه جان جبرئیل و… بدان طرز نوشته اند. و دیگری در کمال استحکام وپختگی واصول چاشنی که احکام پادشا ه مرحوم حسن بیگ و سلطان یعقوب سایر سلاطین آق قوینلو را بدان طرز نوشته و منشیان عراق سیما شیخ محمد تمیمی ومولانا ادریس و غیر هما تتبع ایشان نموده اند

خواجه عبدالحی در انشاءمیرزا سلطان ابو سعیدمشهور آفاق گشت در فن خودیاقوت عصر بوده وکسی به او نرسیده وشیخ محمد  تمیمی شاگردوی بود و در آخر حقوق شاگردی وی را فراموش کرده به عقوق مبدل ساخت و در مجالس سلاطین گفت که بهتر از خواجه می نویسم خواجه او را نفرین کرد و بنفرین خواجه فوت شد خواج تا اوایل ظهور دولت خسروجلیل ابوالبقا شاه اسماعیل در حیات بود اما به واسطه کبر سن و پیری منزوی گشته در تاریخ ۸۸۰ – ۹۰۷ هجری –  در دارالسلطنه تبریز فوت شد در سر خیابان تبریز حظیره ای ساختند مشهور به به عبدالحی است که مدفن وی در آنجه است.

.