زندگی نامه میرزا تقی خان رفعت

میرزا تقی خان رفعت فرزند آقا محمد تبریزی ،شاعر و نویسنده وروزنامه نگار انقلابی، متولد ۱۲۶۸ تبریز میباشد

تقی رفعت  تحصیلات خود را در استانبول به پایان رساند و با تسلط به سه زبان ترکی ، فرانسه و فارسی و همچنین روحیه انقلابی و اصلاح طلبی رفعت سبب شد که از منظری انتقادی ، سنت شکنانه و اصلاح گرا به ادبیات بنگرد.

قصه جدال ادبی او و اصحاب مجله دانشکده به زعامت مرحوم بهار آنقدر مشهور شد بدین گونه که در  پیکاری جانانه بسیاری مطالب مطرح گردید که زمینه را برای پیدایش شعر نو فراهم نمود . مطالب رفعت بسیار کوبنده و بی پروا بود و البته یک چنین شخصیتی با چنین جسارتی لازم بود تا حرمت و قداست کاذب برخی سنت های ادبی شکسته شود .

رفعت تابوی سنت ادبی را با قدرت در هم شکست اما در حدی نبود که بتواند مبانی تئوریک شعر جدید – شعر نو نیمایی – را پایه گذاری کند . مهلتی لازم بود تا مباحث تئوریک آبدیده تر شود و توسط اشخاصی پس از او ظهور میکنند تعیین شود . شعر هایی هم که میگفت برای در هم ریختن ساختمان زیبایی شناسی شعر کلاسیک خوب بود و ارزش هنری نداشت

یک فصل تازه میدمد از بهر نسل نو

یک نو بهار بارور آبستن درو

برخیز و حرز جان بکن این عهد نیک فال

بر خیز و باز راست کن آن قامت تهمتن

برخیز و چون کمان که به زه کرد شست زال

پرتاب کن به جانب فردات جان و تن

عنوان سنت شکن ادبی شاید بهترین و رسا ترین لقب تقی رفعت باشد . بخصوص که وی با نوشتن مقالات تند ادبی درباره عدم کارایی قالب های کهن موفق شد در بین شاعران جوان پیروانی هم پیدا کند . دانش آموزانی چند ، تحت تاثیر نوجوئی و نو آوری تقی رفعت قرار گرفته انجمنی به نام مکتب رفعت تشکیل دادند . اعضای این انجمن ، احمد خرم ، تقی برزگر ف حبیب ساهر ، یحیی میرزا دانش – ارین پور – ، نشریه ادب را منتشر کردند . این نشان می دهد که تاثیر وی بر شاعران جوان زیاد بوده و حرفی از جنس زمان داشته است .

اگر رفعت عمری طولانی تری داشت و مسیر اصلی فعالیت هایش را حوزه ادبیات – نه سیاست – قرار میداد چه بسا که عنوان پدر شعر نو به وی تعلق میگرفت . اما عمده فعالیت وی سیاسی بود و در خلال قیام شیخ محمد خیابانی در سمت معاونت وی بود و در ۲۴ شهریور ماه ۱۲۹۹ پس از شکست دموکراتها و کشته شدن خیابانی در سن ۳۱ سالگی خود کشی کرد و به عمر خود پایان داد .

.