شمردن کى‏خسرو، پهلوانان را

بگشت اندرین نیز گردان سپهر

چو از خوشه خورشید بنمود چهر

ز پهلو همه موبدانرا بخواند

سخنهاى بایسته چندى براند

دو هفته در بار دادن ببست

بنوّى یکى دفتر اندر شکست‏

بفرمود موبد بروزى دهان

که گویند نام کهان و مهان‏

نخستین ز خویشان کاوس کى

صد و ده سپهبد فگندند پى‏

سزاوار بنوشت نام گوان

چنانچون بود در خور پهلوان‏

بگشت اندرین نیز گردان سپهر

چو از خوشه خورشید بنمود چهر

ز پهلو همه موبدانرا بخواند

سخنهاى بایسته چندى براند

دو هفته در بار دادن ببست

بنوّى یکى دفتر اندر شکست‏

بفرمود موبد بروزى دهان

که گویند نام کهان و مهان‏

نخستین ز خویشان کاوس کى

صد و ده سپهبد فگندند پى‏

سزاوار بنوشت نام گوان

چنانچون بود در خور پهلوان‏

فریبرز کاوسشان پیش رو

کجا بود پیوسته شاه نو

گزین کرد هشتاد تن نوذرى

همه گرزدار و همه لشکرى‏

زرسپ سپهبد نگهدارشان

که بردى بهر کار تیمارشان‏

که تاج کیان بود و فرزند طوس

خداوند شمشیر و گوپال و کوس‏

سه دیگر چو گودرز کشواد بود

که لشکر براى وى آباد بود

نبیره پسر داشت هفتاد و هشت

دلیران کوه و سواران دشت‏

فروزنده تاج و تخت کیان

فرازنده اختر کاویان‏

چو شصت و سه از تخمه گژدهم

بزرگان و سالارشان گستهم‏

ز خویشان میلاد بد صد سوار

چو گرگین پیروزگر مایه‏دار

ز تخم لواده چو هشتاد و پنج

سواران رزم و نگهبان گنج‏

کجا بُرته بودى نگهدارشان

برزم اندرون دست بردارشان‏

چو سى و سه مهتر ز تخم پشنگ

که رویین بدى شاهشان روز جنگ‏

بگاه نبرد او بدى پیش کوس

نگهبان گردان و داماد طوس‏

ز خویشان شیروى هفتاد مرد

که بودند گردان روز نبرد

گزین گوان شهره فرهاد بود

گه رزم سندان پولاد بود

ز تخم گرازه صد و پنج گرد

نگهبان ایشان هم او را سپرد

کنارنگ و ز پهلوانان جزین

ردان و بزرگان با آفرین‏

چنان بد که موبد ندانست مر

ز بس نامداران با برز و فر

نوشتند بر دفتر شهریار

همه نامشان تا کى آید بکار

بفرمود کز شهر بیرون شوند

ز پهلو سوى دشت و هامون شوند

سر ماه باید که از کرّ ناى

خروش آید و زخم هندى دراى‏

همه سر سوى رزم توران نهند

همه شادمانى و سوران نهند

نهادند سر پیش او بر زمین

همه یک بیک خواندند آفرین‏

که ما بندگانیم و شاهى تراست

در گاو تا برج ماهى تراست‏