بهرام گور

دگر روز چون تاج بفروخت هور جهاندار شد سوى نخچیر…

ز بهرام شنگل شد اندر گمان که این فرّ و…

دگر روز چون بر دمید آفتاب ببالید کوه و بپالود…

دگر هفته تنها بنخچیر شد دژم بود با ترکش و…

یکى کرگ بود اندران شهر شاه ز بالاى او بسته…

ز شاهیش بگذشت چون هفت سال همه موبدان زو برنج…

چنان بد که روزى بنخچیر شیر همى رفت با چند…

همى بود یک چند با مهتران مى روشن و جام…

یکى اژدها بود بر خشک و آب بدریا بدى گاه…

چو بشنید زو این سخن یزدگرد روان و خرد را…