خسرو پرویز

چو بشنید بهرام کز روزگار چه آمد بران نامور شهریار…

چو خورشید گردنده بى‏رنگ شد ستاره ببرج شباهنگ شد بفرمود…

ازان پس چو خاقان بپردخت دل ز خون شد همه…

همى هر زمان شاه برتر گذشت چو شد سال شاهیش…