سخن بزرگان

بزرگمهر : آنکه به خداوند پاک و مهربان بیش از دگران امید و بیم بسته است ، بیش از همه در خور ستایش است
ارد بزرگ : نگاهداری ساختارهای بیمار از نادانی است باهوش کسیست که ناراستی ها را از خویش دور کند و تن به راستی دهد .
ارد بزرگ : اگر آدمیان می دانستند بخشندگی چه داشته بزرگیست هیچ گاه از آن دوری نمی گزیدند .
بزرگمهر : در نظر خردمند شادیی که غم به دنبال دارد بی ارزش است
فردوسی : بی خردی اسارت بدنبال دارد .و خرد موجب آزادی و رهایی است
ارد بزرگ : شایستگان بالندگی و رشد خود را در نابودی چهره دیگران نمی بینند.
بزرگمهر : ستوده و نیک فرجام کسی است که دادگر و نیکنام و در کردار و گفتار به هنجار باشد
ارد بزرگ : آنکه همه چیزش را به جهان می سپارد و خود سخن تازه ایی ندارد نباید مدعی داشتن خرد باشد و دانش
فردوسی : بی خردی است، که بگویم کسی بدی را بی بهانه (دلیل )انجام می دهد
بزرگمهر : دل در آرزوی آنچه دسترسی بدان متصور نیست نباید بست ، از آنکه مایه رنج تن و بلای جان است
والت دیسنی : همه رویاهای ما میتوانند به حقیقت بپیوندند ، تنها در صورتی که جرات پیگیری آنها را داشته باشیم
ارد بزرگ : آنکه ناراستی پیشه نموده ، خموشی دیگران هم برایش ترسناک است
دیل کارنگی : پر حرفی و پر گویی مجال تفکر و تعقل را میگیرد
ارد بزرگ : خودخواه ترین آدمیان آنانی هستند که چشمشان را بر سرنوشت هم میهنانشان بسته اند
ارد بزرگ : کمک به همگان ، عشقی است که به برجستگان کمک می کند راه های سرفرازی را بیابند

باب هفتم در عالم تربیت

شنیدم که از پارسایان یکی

شنیدم که از پارسایان یکی

به طیبت بخندید با کودکی

دگر پارسایان خلوت نشین

به عیبش فتادند در پوستین

به آخر نماند این حکایت نهفت

به صاحب نظر بازگفتند و گفت

مدر پرده بر یار شوریده حال

نه طیبت حرام است و غیبت حلال

مکن غیبت هیچک را بیان

که روزی شود بر تو عیبت عیان

.

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ