زندگی نامه دانش مشهدی

میرزا رضی ، پسر میزا ابوتراب از شاعران نازک خیال سده یازدهم هجریست. پدرش نیز شاعر بود و فطرت تخلص میکرد

فطرت به هندوستان رفت و در سال ۱۰۲۹ – ۱۰۶۰ هجری – در حیدرآباد دکن درگذشت . دانش به سراغ پدر بدان کشور  رفت  و تا مدتی باز نگشت

در فروردین ۱۰۳۴ – شعبان ۱۰۶۵ هجری – قصیده ای در مدح شاهجهان سرود و شاه را خوش آمد و به او دوهزار روپیه صله داد .پس از آن به خدمت دارا شکوه ولیعهد دانشمند و با ذوق جهانشاه پیوست و در حضرت او پایگاهی بلند یافت . گویند وقتی شاهزاده این بیت او را شنید :

تاک را سیراب کن ای ابر نیسان در بهار          قطه تا می میتواند شد چرا گوهر شود

سخت پسندش آمد و ده هزار روپیه او را صله فرمود و آن را به مسابقه گذاشت و خودش نیز در مسابقه شرکت کرد و چنین سرود :

سلطنت سهل است خود را آشنای فقیر کن       قطره تا می میتواند شد چرا گوهر شود

دانش مدتی هم در بنگاله مورد عنایت محمد شجاع پسر دیگر شاهجهان قرار گرفت و به سال ۱۰۴۰ – ۱۰۷۲ هجری – به زادگاه خویش بازگشت و در سال ۱۰۴۴ – ۱۰۷۶ هجری – در مشهد دار فانی ار بدرود گفت

 موسوم آن شد که ابر تر چمن پرور شود        نکهت گل مایه شور جنون در سر شود

ناک را سیراب کن ای ابر نیسان در بهار        قطره تا می  میتواند شد چرا گوهر شود

ناله بلبل در پرده برگ گل است                  بی دماغم کاش از این یک پرده نازکتر شود

ما به ذوق گریه مستی در این بزم آمدیم       می بده ساقی بقدر آنکه چشمی تر شود

راز پوشیدن نیاید دانش از بی تاب عشق    در میان انجمن پروانه خاکستر شود

.