زندگی نامه نثاری تونی

نثاری معروف به ملا نثاری از اهالی تون بوده ولی بیشترع مر خود را در گناباد گذرانیده است . مردی بسیار خوش صحبت و مبادی آداب بوده و در مراتب فضل و هنر به اغلب معاصرین خود برتری داشته است . منظومه ای د ارد موسوم به سرو و تذرو که شهرت چندانی ندارد سام میرزای صفوی که با وی معاصر بوده در تحفه سامی مینویسد :

نثاری تونی بوفور فضیلت محلی است و شعر او از معایب معرا و بسرعت فهم وحدت طبع و به حسن خلق و کثرت تواضع معروف است و در شعر و انشاء و معما بی بدل است

از نتایج طبع وقاد او سرو وتذویر است که در بحر شاه و درویش گفته و قصاید و غزلیات او اکثر مقبول و مرغوب است همچنین صاحب تذکره روز روشن می نویسد :

نثاری تونی در جناباد توطن داشت . شاعری چرب زبان و شیرین بیان بود سرو و تذرو از وی به یادگار است

نثاری در سال ۹۳۹ – ۹۶۸ هجری – دار فانی را وداع گفت

ای گرد کوی یار دمی از هوا نشین مهمان مردمان شو در دیده ها نشین

ای تیر یار از نظرش چون فتاده ای ما هم فتاده ایم به پهلوی ما نشین

به جائی دست زن در پایه عشق که گر دستار بینی سر نبینی

.