شعراقرن پنجم هجری - 388 الی 485 شمسیقرن چهارم هجری - 291 الی 388 شمسی

زندگی نامه کوهی شیرازی

شیخ علی معروف به بابا کوهی از شعرا و عرفای شده چهارم هجری است . وی در شیراز چشم به جهان گشود . در ابتدای جوانی به سیر و سیاحت پرداخت و از بزرگان علم و ادب کسب فیض و کما نمودو به صحبت بسیاری از مشایخ رسید سپس به زادگاه خود برگشت و در یکی کوههای شمالی شیراز خلوت گزیده به ریاضت و عبادت مشغول گردید

محضر وی همواره مرجع اکابر صوفیه بوده است . بابا کوهی نزدیک به صد سال عمر کرد و و چون بیشتر عمر خود را در همان کوه گذرانید به کوهی مشهور شد .در شعر هم کوهی تخلص میک رد. دیوان بزرگی از وی به یادگار مانده که اغلب اشعارش در مبانی عرفانی و بیان توحید سروده شده است

وفات کوهی در سال ۳۹۲ – ۴۰۴ هجری – روی داد و در عبادتگاه خود به خاک سپردندش .آرامگاه او در کنار شیراز بر فراز کوهی بلند است و از همه جای شیراز قابل رویت است

گر صد هزار شاهد رعنا نموده رخ منگر به روی جمله که آن دل ستان یکی است

هر که را زلف چو زنجیر تو دیوانه کند ز آشیان جهانش همه بیگانه کند

ای که از فرط بزرگی می نگنجی در جهان در دلم کان قطره خونی است چون جا کرده ای

 

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *