شعراقرن چهارم هجری - 291 الی 388 شمسی
زندگی نامه ابوالقاسم زیاد بن محمّد ملقب به قمری
ابوالقاسم زیاد بن محمّد شناخته‌شده به قمری جرجانی شاعر ایرانی همدوره و مدح‌کننده قابوس وشمگیر بود. شعر زیر از اوست:
بوستانا تو چو من گشتی و من گشته چو تو تو مگر تازه شدی همچو من از ابر دگر
تو چنان تازه به ابری من چنین تازه به ابر جز که ابر تو دگرسان است و ابر من دگر
ابر من هنگام رادی شادمان و خندخند ابر تو هنگام رادی سوکوار و دیده‌تر
ابر تو گه‌گاه بارد و آنچه بارد آب ناب ابر من پیوسته بارد وآنچه بارد سیم و زر
ابر تو چون رفت تو نابهره‌ور مانی از او ابر من هر جا که باشد من ز جودش بهره‌ور
تو ندانی خواند مدح ابر باران‌بار هیچ من ز نو ابر مدح خویش برخوانم زبر
بتی که سجده برد پیش روی او بت چین بتی او که اندر بهشت ، حور العین
الف به قامت و میمش دهان و نونش زلف بنفشه جعد و به رخ لاله و زنخ نسرین
به زلفش اندر مشک و به مشک اندر خم به چینش اندر تاب و با تابش اندر چین
میانه حلقه زلفش معلق است دلم مثل آنکه میان فلک هوا و زمین
.
