ساسانیان

چو آمد بنزدیکى بارگاه بگفتند با شاه زان بارخواه‏ جوان…

چو آگاه شد زان سخن هفتواد دلش گشت پر درد…

همى بود شاپور با داد و راى بلند اختر و…

سوى شهر ایران نهادند روى دو خرّم نهان شاد و…

ز شاهیش بگذشت چون هفت سال همه موبدان زو برنج…

چنان بد که روزى بنخچیر شیر همى رفت با چند…

همى بود یک چند با مهتران مى روشن و جام…

یکى اژدها بود بر خشک و آب بدریا بدى گاه…

وزین روى پر بیم دل خوشنواز چنین تا بر کنده…

ز شاهان که با تخت و افسر بدند بگنج و…