انوشیروان

چنان بد که بنشست روزى بخوان بفرمود کاین موبدان را…

یکى نامه فرمود بر پهلوى پسند آیدت چون ز من…

چنین گفت موبد که بر تخت عاج چو کسرى کسى…

پس آگاهى آمد بطلخند و گو که هر برزنى با…

دگر هفته روشن دل شهریار همى بود داننده را خواستار…

ز شاهان که با تخت و افسر بدند بگنج و…

چنان بد که شاه جهان کدخداى بنخچیر گوران همى کرد…

همه کام خاک و همه دشت خون بگرد اندرون نیزه…

چو یک هفته بگذشت هشتم پگاه نشست از بر تخت…

چو خورشید بنمود تابنده چهر در باغ بگشاد گردان سپهر…