انوشیروان

و زان بیشه پویان براه آمدند خرامان بنزدیک شاه آمدند…

شهنشاه دانندگان را بخواند سخنهاى گیتى سراسر براند جهان را…

بگفت این سخن پیش پیروز پیر بپوشید روى هوا را…

ز گفت بد آموز جوشان شدند بنزدیک مادر خروشان شدند…

چنان بد که بنشست روزى بخوان بفرمود کاین موبدان را…

یکى نامه فرمود بر پهلوى پسند آیدت چون ز من…

چنین گفت موبد که بر تخت عاج چو کسرى کسى…

پس آگاهى آمد بطلخند و گو که هر برزنى با…

دگر هفته روشن دل شهریار همى بود داننده را خواستار…

ز شاهان که با تخت و افسر بدند بگنج و…