سخن بزرگان

ارد بزرگ : سردمداران ناشایست ترسشان از ناکارآمدیشان نیست ، دوری از فرمانروایی آنها را می ترساند !
امانوئل کانت : بزرگترین جستجوی بشر یافتن راهی برای انسان شدن است
ابو علی سینا : تجربه بالاتر از علم است .
ارد بزرگ : ریشه رشد تبهکاری در امنیت بزهکار است
ارد بزرگ : گاهی شالوده و ریشه شکست های بزرگ ، از اشتباهات بسیار ریز و کوچک سرچشمه می گیرد
ارد بزرگ : آنگاه که مردم بر داشته های خویش آگاه باشند دیگر تن به ستم نمی سپارند
ارد بزرگ : کسی که درد روشنگری و بازگویی تجربه را ندارد خود نیز زمانی برای بهره از آن را نخواهد یافت .
بایزید بسطامی : یا چنان نمای که هستی ،یا چنا باش که می نمایی .
بزرگمهر : در نظر مردم سخن سنج قدر سخن بیش از گنج است
چالز کتریگ : باید به آینده مان اهمیت بدهیم چا که باید بقیه زندگیمان را در آنجا بگذرانیم
ارد بزرگ : کشوری که دارای پیشوایی بی باک است همه مردمش قهرمان و دلیر می شوند
فردوسی : بی خردی است، که بگویم کسی بدی را بی بهانه (دلیل )انجام می دهد
ارد بزرگ : پیمان ها در هنگامه نیازها بسته می شود ، و آنگاه که پاره شود چیزی جز پلشدی و زبونی بر جای نمی ماند .
فردوسی : ابلیس مانند نیکخواهان پیش می آید ، ابتدا عهد و پیمان می گیرد ، سپس راز می گوید
بزرگمهر : دل در آرزوی آنچه دسترسی بدان متصور نیست نباید بست ، از آنکه مایه رنج تن و بلای جان است

شرق اندوه

چند

اینجاست، آیید، پنجره بگشایید، ای من و دگر من‌ها:

صد پرتو من در آب!

مهتاب، تابنده نگر، بر لرزش برگ، اندیشه من، جاده مرگ.

آنجا نیلوفرهاست، به بهشت، به خدا درهاست.

اینجا ایوان، خاموشی هوش، پرواز روان.

در باغ زمان تنها نشدیم. ای سنگ و نگاه، ای وهم و درخت، آیا نشیدیم؟

من «صخره – من» ام، تو «شاخه – تو» یی.

این بام گلی، آری، این بام گلی، خاک است و من و پندار.

و چه بود این لکه رنگ، این دود سبک؟ پروانه گذشت؟ افسانه دمید؟

نی، این لکه رنگ، این دود سبک، پروانه نبود، منبودم و تو. افسانه نبود، ما بود و شما.

.

برچسب ها

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ