اسکندر

بفرمود تا پیش او شد دبیر قلم خواست چینى و…

چو اسکندر آمد بنزدیک فور بدید آن سپه این سپه…

و زان جایگه شاد لشکر براند بزرگان بیدار دل را…

دلاراى چون آن سخنها شنید یکى باد سرد از جگر…

چو لشکر شد از خواسته بى‏نیاز برو ناگذشته زمانى دراز…

سکندر سوى روشنایى رسید یکى بر شده کوه رخشنده دید…

ز عمّوریه مادرش را بخواند چو آمد سخنهاى دارا براند…

چو برگشت و آمد بدرگاه قصر ببخشید دینار چندى بنصر…

سکندر چو بشنید شد سوى کوه بدیدار بر تیغ شد…

چنین گفت گوینده پهلوى شگفت آیدت کاین سخن بشنوى‏ یکى…