فریدون

ز سالش چو یک پنجه اندر کشید سه فرزندش آمد…

فریدون چو شد بر جهان کامگار ندانست جز خویشتن شهریار…

جهاندار ضحاک ازان گفت‏گوى بجوش آمد و زود بنهاد روى‏…

چو کشور ز ضحاک بودى تهى یکى مایه‏ور بد بسان…

طلسمى که ضحاک سازیده بود سرش باسمان بر فرازیده بود…

چو آمد بنزدیک اروند رود فرستاد زى رودبانان درود بران…

فریدون بخورشید بر برد سر کمر تنگ بستش بکین پدر…

چو بگذشت از ان بر فریدون دو هشت ز البرز…

بر آمد برین روزگار دراز کشید اژدهافش بتنگى فراز خجسته…

فریدون بدو پهن بگشاد گوش چو بشنید مغزش بر آمد…