پیروزى فریدون بر ضحاک و دست یافتن بر گنجهاى آن

چو آمد بنزدیک اروند رود

فرستاد زى رودبانان درود

بران رودبان گفت پیروز شاه

که کشتى بر افگن هم اکنون براه‏

مرا با سپاهم بدان سو رسان

از اینها کسى را بدین سو ممان‏

بدان تا گذر یابم از روى آب

بکشتى و زورق هم اندر شتاب‏

نیاورد کشتى نگهبان رود

نیامد بگفت فریدون فرود

چنین داد پاسخ که شاه جهان

چنین گفت با من سخن در نهان‏

که مگذار یک پشه را تا نخست

جوازى بیابى و مهرى درست‏

فریدون چو بشنید شد خشمناک

از ان ژرف دریا نیامدش باک‏

هم آنگه میان کیانى ببست

بر ان باره تیزتک بر نشست‏

چو آمد بنزدیک اروند رود

فرستاد زى رودبانان درود

بران رودبان گفت پیروز شاه

که کشتى بر افگن هم اکنون براه‏

مرا با سپاهم بدان سو رسان

از اینها کسى را بدین سو ممان‏

بدان تا گذر یابم از روى آب

بکشتى و زورق هم اندر شتاب‏

نیاورد کشتى نگهبان رود

نیامد بگفت فریدون فرود

چنین داد پاسخ که شاه جهان

چنین گفت با من سخن در نهان‏

که مگذار یک پشه را تا نخست

جوازى بیابى و مهرى درست‏

فریدون چو بشنید شد خشمناک

از ان ژرف دریا نیامدش باک‏

هم آنگه میان کیانى ببست

بر ان باره تیزتک بر نشست‏

سرش تیز شد کینه و جنگ را

بآب اندر افگند گلرنگ را

ببستند یارانش یک سر کمر

همیدون بدریا نهادند سر

بر آن بادپایان با آفرین

بآب اندرون غرقه کردند زین‏

بخشکى رسیدند سر کینه جوى

به بیت المقدس نهادند روى‏

که بر پهلوانى زبان راندند

همى کنگ دژ هودجش خواندند

بتازى کنون خانه پاک دان

بر آورده ایوان ضحاک دان

چو از دشت نزدیک شهر آمدند

کز ان شهر جوینده بهر آمدند

ز یک میل کرد آفریدون نگاه

یکى کاخ دید اندر آن شهر شاه‏

فروزنده چون مشترى بر سپهر

همه جاى شادى و آرام و مهر

که ایوانش برتر ز کیوان نمود

که گفتى ستاره بخواهد بسود

بدانست کان خانه اژدهاست

که جاى بزرگى و جاى بهاست‏

بیارانش گفت آنکه بر تیره خاک

بر آرد چنین بر ز جاى از مغاک‏

بترسم همى زانکه با او جهان

مگر راز دارد یکى در نهان‏

بباید که ما را بدین جاى تنگ

شتابیدن آید بروز درنگ‏

بگفت و بگرز گران دست برد

عنان باره تیزتک را سپرد

تو گفتى یکى آتشستى درست

که پیش نگهبان ایوان برست‏

گران گرز برداشت از پیش زین

تو گفتى همى بر نوردد زمین‏

کس از روزبانان بدر بر نماند

فریدون جهان آفرین را بخواند

باسب اندر آمد بکاخ بزرگ

جهان ناسپرده جوان سترگ‏