زندگی نامه بهار شروانی

میرزا نصر الله معروف به بهار شروانی یکی از گویندگان چیره دست دوره قاجاریه است وی به سال ۱۲۱۴ – ۱۲۵۱ هجری – در شماخی شروان به دنیا آمد. در جوانی به قصد سیر و سیاحت به هندوستان رفت و در سال ۱۲۳۷ – ۱۲۷۵ هجری – به ایران بازگشت و در اثر ذوق و قریحه ایی که داشت به دربار ناصرالدین شاه قاجار راه یافت و در اندک زمانی  استعداد و قدرت طبع خود را به ناصر الدین شاه نشان داد و به دریافت لقب  ملک الشعرائی نائل آمد

بهار پس از چندی به کردستان رفت و شاگردان زیادی در آنجا تربیت کرد آخرین سفرش در سال ۱۲۶۲ – ۱۳۰۰ هجری – به خراسان بود که آنجا بیمار گشت و در منزل دوست خود میرزا محمد کاظم صبوری پدر ملک الشعرا بهار در گذشت

میرزا نصرالله بهار علاوه بر دیوان غزلیات و قصایدش دو منوی داشت بنام های

1. نرگس و گل
2. تحفه العراقین

که در دست نیست و گویا نسخه خطی انها در لندن موجود است

از شاگردان برجسته او میتوان  ایرج میرزا نام برد

دل ز دستم برده اند اما نمیدانم که برد          غمزه برابر و اشارت میکند ابرو به چشم

در سر زلف تو آویخت دل و شانه به هم      تا چه سازند ببینیم دو دیوانه بهم

آمد ز پی پرسش و از رشک بمرد            کایا که خبر داده ز بیماریم او را 

.