زندگی نامه خواری تبریزی

خواری از شاگردان لسان شیرازی است . شاعری نازک خیال و شیرین بیان و خط نستعلیق را بسیار نیکو مینوشت

با اینکه مردی رند و عیار و بی باک بود ولی استادش را از جان و دل دوست میداشت و غزلیلت او را بر اشعار اهلی و فغانی شیرازی و دیگر شعرای معاصر ترجیح می نهاد

گویا اصالتش از هرات بوده و چون از آغاز جوانی در تبریز میزیسته است مردم او را تبریزی می شناختند

خواری در شیوه غزلسرائی مهارتی کامل داشت و از تمام دقایق شعر آگاه بود . غزلش در میان غزلسرایان آذربایجان دست به دست میگشته است

وفاتش به سال ۹۴۵ – ۹۷۴ هجری – در تبریز اتفاق افتاده ولی از محل قبرش معلوم نیست

 از سرمستی خوش آنساعت که چون یادم کنی         بی خود آئی و ز بند محنت آزادم کنی

بخت آ«م کو که خواب آلوده بر خیزی شبی            ناله ام نشناسی و گوشی به فریادم کنی

.