زندگی نامه زکی شیرازی

عبالله پسر ابوتراب از فضلا و عرفای بزرگ شیراز است او در فضل و ادب یگانه روزگار خود بود

قاضی ناصر الدین بیضاوی و قطب الدین علامه از شاگردان این استاد بوده اند. گویا در شعر بیشتر به سرودن رباعی میپرداخته و اشعاری که از وی به یادگار مانده است رباعی های عارفانه میباشد

شیخ در عرفان مقامی بلند داشت . قاضی بیضاوی نقل کرده که :

وی پس از مرگ زنده شد و فتوای علمای مصر را جواب نوشته باز درگشت و از این جهت او را ذوالموتین نامیده اند

وفات وی را در سال ۶۵۷ – ۶۷۷ هجری – روایت کرده اند

 در عالم بی وفا دویدیم بسی        بیچاره تر از خویش ندیدیم کسی

تازیانه روزگار خوردیم به دهر     از دست دل خویش نه از دست خسی

.