زندگی نامه اهلی ترشیزی

اهلی از شاعران دربار سلطان حسین بایقرا و از جمله گویندگانی است که هموتره مورد توجه امیر علیشیر نوائی بوده است . این شاعر که به عنوان توانی و خراسانی نیز معروف است خانواده اش از مردم تبریز بوده اند ولی چون ولادت او در قصبه ترشیز خراسان اتفاق افتاده به ترشیزی معروف ایت

اهلی طبعی لطیف و ذوقی سلیم داشت و به سبک هندی شعر میسرود. از اشعارش چنین بر می آید که بیشتر به ساختن غزل میپرداخت . وی شاعری رند و عاشق پیشه بود و به نوشته بعضی از تذکره نویسان به فریدون میرزا پسر سلطان حسین میرزا تعلق خاطر پیدا کرد و سرانجام کارش به جنون کشیده داد عاشقی داد

اهلی در سال ۹۰۷ – ۹۴۳ هجری – در تبریز وفات یافت

چنان ز باده شوق تو سر گران شده ام          که فارغ از خود و وارسته از جهان شده ام

رسید جان بلب از محنت فراق مرا               اجل کجاست که مشتاق او بجان شده ام

گرفته دامن من گرد غم ز هر طرفی             اسیر محنت این تیره خاکدان شده ام

تو آفتابی و من در هوای آن گردی               که ذره ذره ز مهرت بر آسمان شده ام

مرا ز عشق تو بر دل هزار یار غم است        عجب نباشد اگر بر دلت گران شده ام

بزلف او نتوان گفت حال دل اهلی                  اگر چو شانه ز سر تا قدم زبان شده ام

.