شعراقرن دوازده هجری - 1067 الی 1164 شمسی

زندگی نامه زرگر اصفهانی

رضا ملقب به نجیب الدین از مشاهیر سلسله ذهبیه بوده است پدرش اهل تبریز بود ولی او در اصفهان به دنیا آمد در چهارده سالگی به شیخ محمد علی موذن خراسانی دست ارادت داد و سرانجام خود نیز از مشایخ آن سلسله شمرده شد

در شعر نجیب تخلص میکرد ولی به زرگر معروف است

آثار :

  1. هفت دیوان شعر
  2. نوالهدایه
  3. خلاصه الحقایق

آقا محمد هاشم شیرازی که از بزرگان این سلسله بوده در سال ۱۱۳۳ – ۱۱۶۷ هجری – منظومه ایی درباره سلسله ذهبیه ساخته که در آن نجیب الدین را چنین تعریف میکند

بعد از ایشان بد نجیب الدین رضا          این لقب دادش علی مرتضی

قائل سبع الثمانی بود او                    جلد هفتم مثنوی ز اسرار هو

اصلش از تبریز شمس الدین بدان        هست مولود وی اندر اصفهان

در نسب ز اولاد فخر الدین بود            زن سبب آن شه نجیب الدین بود

بود او مجذوب سالک حق صفت          هفت دیوانش بود در معرفت

در شریعت ، در طریقت بی نظیر          در حقیقت شیر یزدان است ، شیر

گر شناسائی وی خواهی به جان          پس برو سبع المثانی را بخوان

 زرگر در سال ۱۰۴۸ – ۱۰۸۰ هجری – در اصفهان وفات یافت

شمع و چراغ همه روشن از اوست        بوی خوش هر گل و گلشن از اوست

کنه کمال شعری از عقلهاست               قرب وصالش بری از نقلهاست

اوست بسیط و همه عالم بساط              اوست محیط و همه عالم محاط

 

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *