زندگی نامه اهلی شیرازی

محمد از بزرگ ترین شاعران سده دهم هجریست که در سال ۸۳۲ – ۸۵۸ هجری – در شیراز پا به عرصه وجو نهاد. او در انواع شعر توانا و در صنایع بدیعی یگانه روزگار خود بود

از مجمع البحرین کاتبی نیشابوری متاثر شده یک مثنوی به نام سحر حلال منظوم کرده که در حدود ۵۲۸ بیت و از اول تا آخر ذو بحرین و ذوقافتین و صنعت تجنیس را هم بر آن افزوده است . در نظم این مثنوی  چنان استادی و مهارت به خرج داده که اهل فن را عقل حیران است . چنانکه از اشعارش بر می آید بیشتر ایام عمر را به گوشه نشینی و فقر و تنگدستی گذرانیده است

اهلی به سال ۹۱۴ – ۹۴۲ هجری – در شیراز وفات یافت و در سمت چپ قبر حافظ مدفون است

مست آنم که ز دست قدحی نوش کنم                 هرچه غیر از تو بود جمله فراموش کنم

نایم از شوق تو تا روز قیامت با هوش               مست اگر با تو شبی دست در آغوش کنم

گوش بر قول تو دارم نه به پند دگران                 من نه آنم که حدیث دیگران گوش کنم

خنده رویم همه چون جامو دلم پر خون است         پر نشاطم چو خم وز آتش دل جوش کنم

روی اهلی سوی پیراهن مرقع پوش است           من نظر سوی جوانان قبا پوش کنم

.