جشن های ایرانیان

جشن سیر سور

روز چهار دهم هر ماه، گوش نام دارد. در دی ماه این روز را جشنی است موسوم به  سیر سور. در این روز رسم بود که خوراک هایی با سیر طبخ کرده وبخورند. چنانکه از نام جشن بر می آید، جشن سیر بوده، چون وازه سور خود به معنب جن وشادی است. معتقد بودند که خوردن سیر و پاره ای از سبزیها، دع شر وبیماری ومضرت می نماید که از پدییده دیوان و جنیان می باشد. به همین جهت در برش های گوشت، سیر وسبزیهایی جهت پختن می نهادند که اغلب گند زدا بود و در جهاز هاضمهاثرات نیکویی داشت.

در چنین روزی برابر با روایات جمشید کشته شد ودیوان غالب شدند. آنگاه مردم جهت دفع شر آنان با خوراک هاشان سیر خوردند تا آثار شر شیطان نابود شد. از آن به بعد، به یادگار، هر ساله در گوش روز از دی ماه- این جشن را با مراسم وابسته برپا می کردند، با این امید که از بیماریهایی که ناشی از دیوان می شود در امان مانند و در این روز نیز از خوردن چربی احتراز می کردند.

قابل توضیح است که در دوران گذشته، میان همه اقوام، بیماری ناشی از اعمال نفوذ ارواحشریر و شیاطین و دیوان بود. مانده و بقایای چنین اندیشه ای نز در بسیاری جاها و میان بسا مردم باقی است که جهت درمان پاره ای از بیماریها چن رع و غش(=جن زدگی) و بعضی بیماریهای روانی از جادو گزشکان، فال گیرا، دعانویسان و جن گیران سود می بردند.

به موجب بخش هایی از وندیداد و قسمت های متاخر اوستا{اردیبهشت یشت} ، بیماریها به نامهای دیوان منسوب هستند. از سوی دیگر می دانیم که بسیاری از پدیده های زندگی ساز و درمان بخش و راه گشا، در تاریخ داستانی ایران منسوب است به  جمشید.

به همین جهت با توجه به خواص درمانی سیر وسداب در گند زدای، بعید نیست که این جشن خاطر ای بسیار دور از نوعی درمانگری عمومی بوده باشد که هنوز یاد آن در چنین جشنی ومراسم زرتشتیان برای ما زنده است. بیرونی  در قانون مسعودی این روز را سیر سور آورده. کوشیار روز پانزدهم، یعنی دی به مهر را دی جشن وروز خردن سیر و سعتر که نوعی گیا است ضبط کرده است.

 

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

یک نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید

بستن