همبستگی مادها و پارسیان

همبستگی مادها و پارسیان

کورش و پارسیان نیک میدانستند که مادها آریائی اند و همخون و هم میهن ایشان و در مردانگی  و هنر دست کمی از پارسیان ندارند. از این گذشته کورش خود شاهزاده مادی به شمار میرفت و مادها هم او را برای سروری خود برگزیده بودند و آرمان کورش یگانگی دو قبیله بزرگ و نیرومند مادی و پارسی بود از این رو میبینیم که مادها در دستگاه شاهنشاهی هخامنشی پایه ای ارجمند و بسیار برازنده دارند .

هارپاگوس و مازارس دو تن از سپهبدان نامی کورش بودند . ارته سور هزاربد داریوش بزرگ ، تخمه اسپاد و ویندفرنه از نامیان روزگار  اریوش بودند. سپهسالار ایران در جنگ ماراتن یک تن مادی به نام داته بود و پسران او در لشکر خشیارشا فرماندهی داشتند . در نزد ایرانیان هیچ قوم دیگری – جز پارسیان – پایه و ارج مادها را نداشتند

داریوش بزرگ هنگام یاد کردن رویدادهائی که برای ایرانیان پیش آمده همواره از «« پارس و ماد و دیگر سرزمینها »» و «« پارسیان و مادها  و دیگر مردمان »»  و یا ««  در پارس و در ماد و در دیگر بوم ها »» سخن میراهند و بدینگونه نشان میدهد که در میان ایرانشهریان  ، پارس ها و مادها سرآمد همگان به شمار می رفته اندبزرگان و نژادگان ماد در هنر هخامنشی به ویژه سنگ تراشی های پارسه شهر از دیگران برتر و مهمتر نشان داده شده اند

در جهان آن روز کسی مادها را از پارسیان بیگانه نمی دانست زیرا که در شاهنشاهی هخامنشی هر دوی آن قبیله ها مردمان فرمانروا به شمار می آمدند و اگر داریوش بزرگ مادها را به پرداخت خراج مجبور کرد برای آن بود که گروهی از آنان سخت گردن افراختندو شورش های خونین بپا کردند و داریوش با آنان همان کاری را کرد که با پارسیان شورشی

همچنان که نلدکه گفته است ، شاهنشاهی ماد به دست کورش بر نیفتاد بلکه ظاهرش دگرگون گشت یعنی گوری دیگر از مردمان ایرانی و خاندانی دیگر در شاهنشاهی ایارنی بر سر کار آمدند و با گشودن آسیای کوچک و سرزمین های همسایه آن آرمان هوخشتره را تا آنجایی که ممکن بود جامه عمل پوشاندن . شاهنشاهی پارس به عقیده یونانیان و هم به گمان یهودیان دنباله شاهنشاهی ماد بود

.