قبایل پارسی در زمان هخامنشیانکورش

گرد اوردن کورش قبیله های پارسی را

در میان دلاوران بلند پرواز پارسی کورش بزرگ از خاندان کمبوجیه هخامنشی بیرون آمد و پارسیان را گرد آورده آهنگ جهانگیری کرد.
وی هرآنچه که داشتش برای یک فرمانده گزیده و هنرمند لازم است داشت : تبار بلند ، آموزش خانوادگی نیکو و پرورش در جامعه سپاهس و پهلوانی . بزرگان ملت ها همواره از این سه گوهر و هنر برخوردار بوده اند و کورش که والاترین گوهر ایرانیان بود بهترین آموزش ها را هم دیده بود بنابر این همه آزاده سواران ایرانی ، ودر پیشاپیش آنان پارسیان و مادها در برابر نژادگی و آرمانهای شاهانه و پهلوانه او سر فرود آوردند و خُرد خُرد به سوی او گرائیدند و او را در انجام هدف های مردانه اش یاری کردند

وی نخست بزرگان و سران قبیله های پارسی را فرا خواند و اندیشه های شاهانه خود را با آنان در میان نهاد
باری کورش نخست مارافی ها و مه اسپه ها را گرد یک درفش فرا خواند و اندک اندک پارسیان دیگر نیز بوی پیوستند. در این هنگام که کورش از پشتیبانی رادان قبلیه های خویشاوند خود بر خوردار شد ، شاه ارشامه ، بزرگ خلندان هخامنشی و فرمانروای پارس که مانند دیگر پهلوانان پارسی آزاد منش بود و در راه آرمان های مردانه و پهلوانی کوشا و فداکار بود و بزرگداشت پیوندهای خونی و نژادی را نیک نگهمیداشت در سال ۵۵۸ به کورش پیوست و تخت و تاج پارس را به چنگ مردانه و برومند وی سپرد زیرا منش های دلیرانه و آرمان های شاهانه او را نیک دریافته و سخت پسندیده بود و میدانست که وی فرشاهی داردو از ان مردانی است که سرنوشت برای سرفرازی و پیشوائی ملتی بر می گزیند و توانائی و برندگی را به بازوی نیرومند وی می بخشد بدین سان کورش در نخستین گام با کامیابی فراوان روبرو گشت و همه پارسیان را زیر یک درفش در آورد و خود پادشاه انشان و پارس شد و چشم و چراغ آزادگان ایرانی گشت

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *