سخن بزرگان

ارد بزرگ : آنکه پیاپی سخنتان را می برد ، دلخوش به شنیدن سخن شما نیست
بزرگمهر : دل کسی که خاطر شاه دادگر از او مکدر باشد جایگاه دیو است
ارد بزرگ : چو گرمای تن مردان و زنان کهن به آسمان پر کشید با یاد خویش اندیشه هواخواهان خود را گرما دهند
فردوسی : جایگاه پرستش گران کوهستان است
ناشناس : اگر کودکی ، همان نخستین بار که به زمین می خورد از راه رفتن دست می کشید هرگز به راه نمی افتاد
لقمان : راز خود را پنهان دار . رنج بسیار در طلب آن چه سود بخشد ، اندک شمار
ارد بزرگ : تنها کسانی شایسته هستند که اشتباهی را دو بار انجام نمی دهند
بزرگمهر : هرگز در کژی و کاستی نمی کوبد و جز ره رادی و راستی نمی پوید
فردوسی : کسی که به آبادانی می کوشد جهان از او به نیکی یاد می کند
شیلر : تنها کسی موفق میشود که به انتظار ننشیند و همه چیز را از هوش و حواس خود بخواهد
ارد بزرگ : غروب جان آدمی ، سپیده دمی به جهان دیگر است
ارد بزرگ : کیهان دارای ساختاری هدفمند است . این ساختار به آن پویایی بخشیده ، و برآیندی شگرف ، در آن بر جای می گذارد
فردوسی : از بزرگان تنها رنجهاست که باقی می ماند
بزرگمهر : خردمند به چیزی که اگر به دستش نیاید غمگین و دلازرده می شود ، هرگز دل نمی بندد
ارد بزرگ : آواز سرد از سینه نا امید بر می خیزد

باب سوم در عشق و مستی و شور

یکی تشنه می گفت و جان می سپرد

یکی تشنه می گفت و جان می سپرد

خنک نیکبختی که در آب مرد

بدو گفت نابالغی کای عجب

چو مردی چه سیراب و چه خشک لب

بگفتا نه آخر دهان تر کنم

که تا جان شیرینش در سر کنم؟

فتد تشنه در آبدان عمیق که داند

که سیراب میرد غریق

اگر عاشقی دامن او بگیر

وگر گویدت جان بده، گو بگیر

بهشت تن آسانی آنگه خوری

که بر دوزخ نیستی بگذری

دل تخم کاران بود رنج کش

چو خرمن برآید بخسبند خوش

در این مجلس آن کس به کامی رسید

که در دور آخر به جامی رسید

.

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ