باب هفتم در تاءثير تربيت

حکایت تعلق خاطر آدمیزاد به روزیست

یکی را شنیدم از پیران مربی که مریدی را همی گفت : ای پسر ، چندانکه تعلق خاطر آدمیزاد به
روزیست اگر به روزی ده بودی بمقام از ملائکه درگذشتی .

فراموشت نکرد ایزد در آن حال

که بودى نطفه مدفوق و مدهوش

روانت داد و طبع و عقل و ادراک

جمال و نطق و راءى و فکرت و هوش

ده انگشت مرتب کرد بر کف

دو بازویت مرکب ساخت بر دوش

کنون پندارى از ناچیز همت

که خواهد کردنت روزى فراموش ؟

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *