زندگی نامه صباحی کاشانی

حاج سلیمان از شعرای معروف دوره زندیه است که با مشتاق وعاشق و آذر معاصر بوده و از جمله شعرای دوره بازگشت ادبی به شمار می رود. صباحی طبعی روان و ذوقی سرشار داشت و در انواع شعر به ویژه مرثیه سرائی بسیار قوی دست بود

در واقعه کربلا چهارده بند خوبی دارد ولی چندان معروف نیست . صباحی با لطفعلی بیگ آذر رابطه نزدیکی داشته و از آنجاست که آذر ۱۳ صفحه از آتشکده را به اشعار وی اختصاص داده است . در صورتی که شرح حال بزرگترین شعرا را در چند سطر تمام می کند

صباحی در سال ۱۱۷۱ – ۱۲۰۷ هجری – در گذشت  و سحاب پسر هاتف اصفهانی در تاریخ وفات او قطعه ای گفت که بیت آخر آن چنین است

غرض کلک سحاب از بهر ضبط سال تاریخش           رقم زد آه گز ملک فصاحت شد سلیمانی

از ممدوحان این شاعر ، محمد جعفر خان زند و آغا محمد خان قاجار و فتحعلی شاه قاجار را میتوان نام برد

مکش به خون پر و بالم که من هر انچه پریدم             به غیر گوشه بامت نشیمنی نگزیدم

هزار دانه فشاندند و رامشان نشدم من                     هزار سنگ زدی بر پری و من نپریدم

نظاره گل و گشت چمن به مرغ چمن خوش               که من به دام فتادم چو ز آشیانه پریدم

ندیدم آنکه توانم بدو گریختن از تو                         که بود دام تو گسترده هر طرف که دویدم

سزد که گر نفروشم غم ترا به دو عالم                    که نقد عمر ز کف داده و غم تو خریدم

.