شعراقرن دهم هجری - 873 الی 970 شمسی

زندگی نامه ضیائی تبریزی

شیخ ضیاء الدین از سخنسرایان معروف آذربایجان بود که در ابتدای جوانی به خراسان و هرات رفت و در خدمت امیر علیشیر نوائی به عزت و احترام رسید . ضیائی مردی بسیار ظریف و خوش صحبت بوده و هوش و حافظه عجیبی داشته است

سام میرزای صفوی در تحفه سامی مینویسد :

از شعرای مشهور آذربایجان است . در اویل عمر به خراسان رفته و در آنجا بدقت فهم و حدت ذهن اشتهار تمام یافت و در مجلس میر علیشیر راه یافت و بخواندن اشعار آبدار خود مبادرت می نمود

به نوشته بعضی ، شاعری بسیار رند و عاشق پیشه بود . سام میرزا او را اردوبادی میداند و در آتشکده و نگارستان سخن اردبیلی آمده ، ولی امیر علیشیر که با وی معاصر و معاشر بود تبریزی نوشته است

وفات وی در سال ۹۰۰ – ۹۲۷ هجری – در تبریز اتفاق افتاده است

خوش ان ساعت که آید ترک من شمشیر کین با او حریفان جمله بگریزند و من مانم همین با او

نرگس به دور چشم تو میل شراب کرد مست انچنان فتاد که یک ساله خواب کرد

عجب نبود اگر پروانه امشب ترک جان کرده که بیند نخل عمر شمع یکباره خزان کرده

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *