شعراقرن چهارم هجری - 291 الی 388 شمسی
زندگی نامه ابوعبدالله محمّد بن عبدالله شناخته شده به جنیدی
ابوعبدالله محمّد بن عبدالله شناخته شده به جْنَیدی شاعر ایرانی دوزبانهٔ دستگاه صاحب بن عباد بود. او به دو زبان فارسی و عربی شعر میسرود. محمد عوفی او را از برترین ادیبان و نمونهای از فاضلان میداند و نیرومند در نظم و نثر میخواند. ثعالبی هم در یتیمهالدهر از او یاد کرده است. شعر زیر از اوست:
شبگیر صبوح را ز سرگیر بر بانگ خروس و نالهٔ زیر
خورشید که برزند سر از کوه آن به که خورد ز جام تشویر
از جام به جامهٔ شبانگاه وز جامه به جام رو به شبگیر
شیراست غذای کودک خرد شیرهاست غذای مردم پیر
.