در بهمن ماه ۱۳۰۶ در دامغان متولد شد تحصیلات ابتدایی را در همین شهر و متوسطه را در شاهرود به پایان رساند . سپس به تهران رفت و در دانشگاه در زته نقاشی و تاتر و روزنامه نگاری به ادامه تحصیل پرداخت . پس از فراغت از تحصیل در لغت نامه دهخدا مشغول به کار شد و واژهه ای هنری فرهنگ معین را تدوین کرد .مدتی نیز در هند و در دانشگاه علیگر بود و بعد از مدتی در سمت کارشناس فرهنگی کمیسیون ملی یونسکو و نیز معلم رابطه ادبیات و هنرهای تصویری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به کار مشغول شد
حاصل ازدواج وی پسری به نام اینده هست که تخلص شاعر در شعر هایش به این نام میباشد وی از نخستین شاعرانی است که به راه نیما و شعر نو میپیوندد و نیما بر نخستین مجموعه او پیشگفتاری مینویسد و در آن شعر او را شعر مردم می خواند.
شعر شاهرودی گهگاه حالت تثیلی و شاعرانه دارد اما برای درک آن باید از سطح ظاهر شعر گذشت و از لابلای تصویر های هنرمندانه و در میان ابهام شاعرانه و در ژرفای آن به مفهومی روشن و فکری عمیق و اجتماعی دست یافت .
شاهرودی از لحاظ زبان در ابتدا تحت تاثیر نیماست و به تدریج این اثرپیری از میان میرود و خود استقلال میابد . این زبان مستقل گاه خشونت و قدرت زبان حماسی را دارد و گاه از طنزسی عمیق بهره و است و گاه زبانی زنده و پویا و پرطراوت
تا نام او
بر لوح این زمان بماند یادگار
نام مرا نوشت به دفترچه خیال
و آنشب که مست بود
عکس مرا کشید
اما به جرم لذت یک لحظه پدر
یک چند در عذاب به سر برد مادرم
بعد از هزار رنجفارغ شد از کشیدن بار من عاقبت
و من
تا چشمهای خویش گشودم
دیدم که شیر خواره دامان آن زنم
دیدم که با کلاف نخ آنچه هست و نیست
خواهم به اوج آسمان برسانم
پرواز بادکنک خود را
تخم شراب بود و بیچاره مادرم
دائم ز دست من
در اضطراب بود
ناچار
آن اشتباهکار
تا وارهد ز شور و شر من
دستم گرفت و سوی مدرسه ام ران
آثار چاپ شده :
اخرین نبرد ۱۳۳۰
آینده ۱۳۳۶
م و می درسا ۱۳۴۹
هر سو راه ، راه ، راه .. ۱۳۵۰
آی میقات نشین ۱۳۵۱
چند کیلومتر و نیمی از واقعیت
مجموعه اشعار
,
.
