شعراقرن دوازده هجری - 1067 الی 1164 شمسیقرن سیزده هجری - 1164 الی 1261 شمسی

زندگی نامه همای شیرازی

رضا قلی خان از سخنوران برجسته دوره قاجاریه است . وی به سال ۱۱۷۶ – ۱۲۱۲ هجری – در شیراز دیده به جهان گشود .علوم مقدماتی را در زادگاهش فرا گرفت و سپس برای ادامه تحصیل عازم نجف شد و مدت هجده سال در آنجا به کسب کمال پرداخت

روزگاری نیز در کشورهای عربی و هندوستان و ترکستان گذرانید و از هر خرمنی خوشه ای چید و از هر بلبلی نوائی شنید انگاه به ایران بازگشت و به دربار محمد شاه قاجار راه یافت وطرف توجه شاه واقع گردید

پس از مرگ محمد شاه به حلقه شاعران دربار ناصرالدین شاه پیوست و عزت و احترامی تمام دید چنانکه همواره از ملازمان رکاب همایونی بوده است

هما در قصیده سرائی چنانکه همواره از ملازمان رکاب همایونی بوده است

همه در قصیده سرائی توانائی کامل داشت و اغلب قصایدش در مدح محمد شاه و ناصر الدین شاه قاجار و ائمه اطهار سروده شده است . هما با آنکه از مقربان دربار و ملازمان شاه شمرده می شد پیوسته در سلوک درویشان و کسوت ایشان بود

دیوان اشعارش شامنل بیست هزار بیت قصیده ، غزل ، قطعه و مثنویست .وی در سال ۱۲۵۲ – ۱۲۹۰ هجری – روی در نقاب خاک کشید

زلف برافکن که شام هجر سر آید در دل شب نور آفتاب برآید

شب همه شب مست خواب غفلتی ار نه مژده رحمت ز دوست هر صحر آید

کشتی نوح است مهر آل پیمبر هر که درین کشتی است بی خظر آید

مرد هنرور هما به عیب نکوشد عیب کسان جوید آنکه بی هنر آید

عاشق دیوانه ام با کفر و دینم کار نیست کفر و دین جز زلف و روی آن بت عیار نیست

کی ز سر نقطه خال تو باید آگهی آنکه راین دایره سر گشته چون پرگار نیست

رهنمای عاشقان عشق است در این ره هما عقل را در بزم سلطان محبت بار نیست

 

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

یک نظر

  1. من خودم شخصا از شاعر های درباری بدم میاد. بهتر نبود به جای این که وقتش را بیهوده در قصر هدر بدهد،یک زندگی درست و درمون مثل مولانا یا خیلی شاعر های غیر درباری دیگر داشت؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *