آمدن گرسیوز نزد سیاوش‏

بیاورد گرسیوز آن خواسته

که روى زمین زو شد آراسته‏

دمان تا لب رود جیحون رسید

ز گردان فرستاده برگزید

بدان تا رساند بشاه آگهى

که گرسیوز آمد بدان فرّهى

بکشتى بیک روز بگذاشت آب

بیامد سوى بلخ دل پر شتاب‏

فرستاده آمد بدرگاه شاه

بگفتند گرسیوز آمد براه‏

بیاورد گرسیوز آن خواسته

که روى زمین زو شد آراسته‏

دمان تا لب رود جیحون رسید

ز گردان فرستاده برگزید

بدان تا رساند بشاه آگهى

که گرسیوز آمد بدان فرّهى

بکشتى بیک روز بگذاشت آب

بیامد سوى بلخ دل پر شتاب‏

فرستاده آمد بدرگاه شاه

بگفتند گرسیوز آمد براه‏

سیاوش گو پیل تن را بخواند

و زین داستان چند گونه براند

چو گرسیوز آمد بدرگاه شاه

بفرمود تا برگشادند راه‏

سیاوش ورا دید بر پاى خاست

بخندید و بسیار پوزش بخواست‏

ببوسید گرسیوز از دور خاک

رخش پر ز شرم و دلش پر ز باک‏

سیاوش بنشاندش زیر تخت

از افراسیابش بپرسید سخت‏

چو بنشست گرسیوز از گاه نو

بدید آن سر و افسر شاه نو

برستم چنین گفت کافراسیاب

چو از تو خبر یافت اندر شتاب‏

یکى یادگارى بنزدیک شاه

فرستاد با من کنون در براه‏

بفرمود تا پرده برداشتند

بچشم سیاوش بگذاشتند

ز دروازه شهر تا بارگاه

درم بود و اسپ و غلام و کلاه‏

کس اندازه نشناخت آن را که چند

ز دینار و ز تاج و تخت بلند

غلامان همه با کلاه و کمر

پرستنده با یاره و طوق زر

پسند آمدش سخت بگشاد روى

نگه کرد و بشنید پیغام اوى‏

تهمتن بدو گفت یک هفته شاد

همى باش تا پاسخ آریم یاد

بدین خواهش اندیشه باید بسى

همان نیز پرسیدن از هر کسى‏

چو بشنید گرسیوز پیش بین

زمین را ببوسید و کرد آفرین‏

یکى خانه او را بیاراستند

بدیبا و خوالیگران خواستند

نشستند بیدار هر دو بهم

سگالش گرفتند بر بیش و کم‏

ازان کار شد پیل تن بدگمان

کزان گونه گرسیوز آمد دمان‏

طلایه ز هر سو برون تاختند

چنانچون ببایست بر ساختند

سیاوش ز رستم بپرسید و گفت

که این راز بیرون کنید از نهفت‏

که این آشتى جستن از بهر چیست

نگه کن که تریاک این زهر چیست‏

ز پیوسته خون بنزدیک اوى

ببین تا کدامند صد نامجوى‏

گروگان فرستد بنزدیک ما

کند روشن این راى تاریک ما

نباید که از ما غمى شد ز بیم

همى طبل سازد بزیر گلیم‏

چو این کرده باشیم نزدیک شاه

فرستاده باید یکى نیک‏خواه‏

برد زین سخن نزد او آگهى

مگر مغز گرداند از کین تهى‏

چنین گفت رستم که اینست راى

جزین روى پیمان نیاید بجاى‏