بازگشتن بهرام گور به ایران زمین

چو شد ساخته کار آتشکده

همان جاى نوروز و جشن سده‏

بیامد سوى آذرآبادگان

خود و نامداران و آزادگان‏

پرستندگان پیش آذر شدند

همه موبدان دست بر سر شدند

پرستندگان را ببخشید چیز

و ز آتشکده روى بنهاد تیز

خرامان بیامد بشهر صطخر

که شاهنشهان را بدان بود فخر

پراگنده از چرم گاوان میش

که بر پشت پیلان همى راند پیش‏

چو شد ساخته کار آتشکده

همان جاى نوروز و جشن سده‏

بیامد سوى آذرآبادگان

خود و نامداران و آزادگان‏

پرستندگان پیش آذر شدند

همه موبدان دست بر سر شدند

پرستندگان را ببخشید چیز

و ز آتشکده روى بنهاد تیز

خرامان بیامد بشهر صطخر

که شاهنشهان را بدان بود فخر

پراگنده از چرم گاوان میش

که بر پشت پیلان همى راند پیش‏

هزار و صد و شست قنطار بود

درم بود ازو نیز و دینار بود

که بر پهلوى موبد پارسى

همى نام بردیش پیدا و سى‏

بیاورد پس مَشکهاى ادیم

بگسترد و شادان برو ریخت سیم‏

بره بر هران پل که ویران بدید

رباطى که از کاروانان شنید

ز گیتى دگر هر که درویش بود

و گر نانش از کوشش خویش بود

سدیگر بکپّان بسختید سیم

زن بیوه و کودکان یتیم‏

چهارم هران پیر کز کارکرد

فرو ماند و ز روز ننگ و نبرد

بپنجم هر انکس که بد با نژاد

توانگر نکردى ازو هیچ یاد

ششم هر که آمد ز راه دراز

همى داشت درویشى خویش راز

بدیشان ببخشید چندین درم

نبد شاه روزى ز بخشش دژم‏

غنیمت همه بهر لشکر نهاد

نیامدش از آگندن گنج یاد

بفرمود پس تاج خاقان چین

که پیش آورد مردم پاک دین‏

گهرها که بود اندرو آژده

بکندند و دیوار آتشکده‏

بزرّ و بگوهر بیاراستند

سر تخت آذر بپیراستند

و زان جایگه شد سوى طیسفون

که نرسى بُد و موبدِ رهنمون‏

پذیره شدندش همه مهتران

بزرگان ایران و کنداوران‏

چو نرسى بدید آن سر و تاج شاه

درفش دلافروز و چندان سپاه‏

پیاده شد و برد پیشش نماز

بزرگان و هم موبد سرفراز

بفرمود بهرام تا بر نشست

گرفت آن زمان دست او را بدست‏

بیامد نشست از بر تخت زر

بزرگان بپیش اندرون با کمر

ببخشید گنجى بمرد نیاز

در تنگ زندان گشادند باز

زمانه پر از رامش و داد شد

دل غمگنان از غم آزاد شد

ز هر کشورى رنج و غم دور کرد

ز بهر بزرگان یکى سور کرد

بدان سور هر کس که بشتافتى

همه خلعت مهترى یافتى‏