زندگی نامه حسن غزنوی

سید حسن ملقب به اشرف  الدین مکنی به ابو محمد ، مشهور به اشرف ، فرزند محمد حسینی غزنوی یکی از نامبردارترین سخنسرایان گرانمایه و دانشمند سده ششم هجریست  که در شعر گاهی حسن و گاهی سید تخلص کرده است

وی نزد همه پادشاهان غزنوی و سلجوقی به ویژه یمین الدوله بهرام شاه عزت و احترامی تمام داشته ودر تمام سفر و حضر از نزدیکان وی شمرده می شدو در مدح آن شهریار اشعار زیادی سروده است

سید حسن در سرودن انواع شعر استاد بودو بسیاری از گویندگان نامی چون فلکی شروانی و مجیر الدین بیلقانی و جمال الدین عبد الرزاق و کمال الدین اسماعیل و دیگران از سبک و شیوه او که به خراسانی نزدیک است پیروی کرده اند

بعضی بزرگان ادب او را با رشید الدین وطواط و حکیم انوری برابر دانسته اند چنان که جمال الدین عبدالرزاق در تعریف او گوید :

اشرف و وطواط و انوری سه حکیمند کز سخن هر سه شد شکفته بهارم

دیوان اشعار سید حسن غزنوی مشتمل بر قصاید ، ترجیعات ، رباعیات و غزل میباشد که مشتمل بر پنج هزار بیت است

سید حسن در سال ۵۴۰ – ۵۵۶ هجری – در قصیه آزادوار جوین درگذشت و آرامگاهش در آنجا باقیست

آرام دل مرا بخوانید بر مردم چشم من نشانید

آوازه عشق من شنیدید اندازه حسن او بدانید

از دور در او نگاه کردن انصاف دهید کی توانید

از دیده و جان و از دل و تن این خدمت من بدو رسانید

ای خوبان او چو آفتابست در جمله شما باو چه مانید

عشق انده و حسرتست و خواری عاشق مشوید اگر توانید

.