زندگی نامه حکیم زلالی خوانساری

محمد حسن معروف به حکیم زلالی خوانساری ، ملک الشعرای دربار شاه عباس اول بود او در انواع شعر به ویژه در مثنوی گوئی و قصیده سرائی توانائی تمام داشت . منظومه ای دارد به نام هفت آشوب یا سبعه سیاره که شامل هفت مثنوی است و مشهور ترین آنها مثنوی محمود و ایاز است

زلالی مثنوی محمود و ایاز را که آخرین منظومه اوست در سال ۹۹۴ – ۱۰۲۴ هجری -به پایان رسانید ولی اجل به ترتیب و تدوین امان نداد و همان سال در گذشت

هفت مثنوی زلالی :

1. آذر و سمندر
2. شعله دیدار
3. میخانه
4. ذره و خورشید
5. سلیمان نامه
6. حسن و گلوسوز
7. محمود و ایاز

حکیم زلالی ملک الشعرای دربار شاه عباس کبیر بوده و با میر داماد دانشمند معروف دوره صفویه و شیخ بهائی هم صحبت م معاصر بوده

به نام آنکه محمودش ایاز است       غمش بتخانه ناز و نیاز است

ز چشم گریه زانر و خون بریزد        که رنگ مهر او بیرون نریزد

الهی بر دلم از عشق زن نیش         که دانم دوست می داری دل ریش

ز بس لبریز مهرت شد درونم          نمی گنجد به خون رنگ خونم

چنان عصیانم از اندازه شد بیش       که نازد رحمتت بر وسعت خویش

به دلتنگی ز بس خو کرده ام ساز    شکست شیشه ام را نیست اواز

.