شعراقرن دوازده هجری - 1067 الی 1164 شمسیقرن سیزده هجری - 1164 الی 1261 شمسی

زندگی نامه محمر اصفهانی

سید حسن از سخنسرایان معروف دوره قاجاریه است . وی در سال ۱۱۵۵ – ۱۱۹۰ هجری – در زواره از حوالی اصفهان متولد شد . از دوران کودکی ذوق و قریحه سر شاری داشت . پس از تحصیل علوم ادبی در اصفهان به تهران آمد و به وسیله میرزا عبدالوهاب نشاط به دربار فتحعلیشاه قاجار راه یافت و مورد عنایت ملوکانه واقع شد و به لقب مجتهد الشعرا ملقب گردید

مجمر از شعرای دوره بازگشت ادبی به شمار می رود و بیشتر شهرت وی به غزلیات و قصاید اوست که به شیوه گویندگان پیشین ساخته است بعضی از غزلهای سعدی را استقبال کرده و بخوبی از عهده بر آمده است

در قصیده سرائی از انوری و امیر معزی و خاقانی پیروی کرده و اغلب قصاید خود را مدح فتحعلیشاه و درباریان او به پایان رسانیده است . در دیوان او پنج هزار بیت قصیده ، غزل ، قطعه و مثنوی میرسد

مجمر در سال ۱۱۸۹ – ۱۲۲۵ هجری – در تهران درگذشت و در قم به خاک سپرده شد

زنم هر شب هزاران بوسه پای پاسبانش را که تا بگذاردم یکبار بوسم آستانش را

نهان هر شب به کویش می روم نالان و میترسم مبادا ناله های من کند آگه سگانش را

مرا کز ضعف نبود قوت داد و فغان گیرم که روزی افکند گردون به چنگ من عنانش را

مگر این وادی عشق است و این لیلی است در محمل که هر خاری زند دستی به دامن رهروانش را

تو خود گو چون ز دل بیرون کنم مهر بتان ناصح کسی از تن جدا کی می تواند کرد جانش را

به بزم از گردش چشم و اشارتهای ابرویش توان با مدعی دانست اسرار نهانش را

نیابی در درون این دل ازرده ام چیزی بجز پیکان بیدادش شکافی گر میانش را

 

 

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *