زندگی نامه محمد حسن زرگر اصفهانی

محمد حسن از غزلسرایان دوره قاجاریه است وی در بازار اصفهان زرگری میکرد و در اوقات فراغت به سرودن غزل می پرداخت. ذوقش خوب و طبعش روان بود و در شیوه غزلسرائی و آوردن مضامین لطیف مهارت داشت

در شعر پیرو سبک سعدی بود و بیشتر غزلهای خود را از روی سروده های این شاعر بزرگ استقبال کرده و با موفقیت از عهده بر آمده است

زرگر با وجود اینکه در همه عمرش بیشتر از ۶۰ قطعه غزل نسروده است ولی به جهت لطلفت و اشتهار این ۶۰ قطعه غزل از شاعران معروف به شمار می رود

زرگر مردی بسیار خوش صحبت و گشاده روی بود و شعرای اصفهان به مجالست او رغبتی تمام داشتند

زرگر به سال ۱۲۳۲ – ۱۲۷۰ هجری – در زادگاه خود دار فانی را بدرود گفت

چو کرد لب به می آلوده ترک باده پرستم بریخت خون جهانی به این بهانه که هستم

به زلف یار بگفتم که کافرک به چه دینی جواب داد مسلمان من آفتاب پرستم

به عهد سست نکویان نبسته است کسی دل تو ساده لوحی من بین که دل به عهد تو بستم

هزار بار بهر گام دوش تا سر کویت اگر ز شوق به پا خاستم ز ضعف نشستم

اگر چه نیست امیدی به عهد سست تو ما را بدین خوشم که زمانی بود به دست تو دستم

.