متن کامل شاهنامه فردوسی

گفتار اندر آفرینش آفتاب‏ و ماه

ز یاقوت سرخست چرخ کبود

نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندین فروغ و بچندین چراغ

بیاراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز

کزو روشنایى گرفتست روز

ز خاور بر آید سوى باختر

نباشد ازین یک روش راست‏تر

ز یاقوت سرخست چرخ کبود

نه از آب و گرد و نه از باد و دود

بچندین فروغ و بچندین چراغ

بیاراسته چون بنوروز باغ‏

روان اندرو گوهر دلفروز

کزو روشنایى گرفتست روز

ز خاور بر آید سوى باختر

نباشد ازین یک روش راست‏تر

ایا آنکه تو آفتابى همى

چه بودت که بر من نتابى همى‏

چراغست مر تیره شب را بسیچ

ببد تا توانى تو هرگز مپیچ‏

چو سى روز گردش بپیمایدا

شود تیره گیتى بدو روشنا

پدید آید آنگاه باریک و زرد

چو پشت کسى کو غم عشق خورد

چو بیننده دیدارش از دور دید

هم اندر زمان او شود ناپدید

دگر شب نمایش کند بیشتر

ترا روشنایى دهد بیشتر

بدو هفته گردد تمام و درست

بدان باز گردد که بود از نخست‏

بود هر شبانگاه باریکتر

بخورشید تابنده نزدیکتر

بدینسان نهادش خداوند داد

بود تا بود هم بدین یک نهاد

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *