بنا کردن سیاوش سیاوشگرد را

هیونى ز نزدیک افراسیاب

چو آتش بیامد بهنگام خواب‏

یکى نامه سوى سیاوش بمهر

نوشته بکردار گردان سپهر

که تا تو برفتى نیم شادمان

از اندیشه بى‏غم نیم یک زمان‏

و لیکن من اندر خور راى تو

بتوران بجستم همى جاى تو

گر آنجا که هستى خوش و خرّم است

چنانچون بباید دلت بى‏غم است‏

بشادى بباش و بنیکى بمان

تو شادان بداندیش تو با غمان‏

بدان پادشاهى همى باز گرد

سر بدسگال اندر آور بگرد

سیاوش سپه برگرفت و برفت

بدان سو که فرمود سالار تفت‏

صد اشتر ز گنج و درم بار کرد

چهل را همه بار دینار کرد

هزار اشتر بختى سرخ موى

بنه بر نهادند با رنگ و بوى‏

از ایران و توران گزیده سوار

برفتند شمشیر زن ده هزار

هیونى ز نزدیک افراسیاب

چو آتش بیامد بهنگام خواب‏

یکى نامه سوى سیاوش بمهر

نوشته بکردار گردان سپهر

که تا تو برفتى نیم شادمان

از اندیشه بى‏غم نیم یک زمان‏

و لیکن من اندر خور راى تو

بتوران بجستم همى جاى تو

گر آنجا که هستى خوش و خرّم است

چنانچون بباید دلت بى‏غم است‏

بشادى بباش و بنیکى بمان

تو شادان بداندیش تو با غمان‏

بدان پادشاهى همى باز گرد

سر بدسگال اندر آور بگرد

سیاوش سپه برگرفت و برفت

بدان سو که فرمود سالار تفت‏

صد اشتر ز گنج و درم بار کرد

چهل را همه بار دینار کرد

هزار اشتر بختى سرخ موى

بنه بر نهادند با رنگ و بوى‏

از ایران و توران گزیده سوار

برفتند شمشیر زن ده هزار

بپیش سپاه اندرون خواسته

عمارى و خوبان آراسته‏

ز یاقوت و ز گوهر شاهوار

چه از طوق و ز تاج و ز گوشوار

چه مشک و چه کافور و عود و عبیر

چه دیبا و چه تختهاى حریر

ز مصرى و چینى و از پارسى

همى رفت با او شتر بار سى‏

چو آمد بران شارستان دست آخت

دو فرسنگ بالا و پهناش ساخت‏

از ایوان و میدان و کاخ بلند

ز پالیز و ز گلشن ارجمند

بیاراست شهرى بسان بهشت

بهامون گل و سنبل و لاله کشت‏

بر ایوان نگارید چندى نگار

ز شاهان و ز بزم و ز کارزار

نگار سر و تاج کاوس شاه

نگارید با یاره و گرز و گاه‏

بر تخت او رستم پیل تن

همان زال و گودرز و آن انجمن‏

ز دیگر سو افراسیاب و سپاه

چو پیران و گرسیوز کینه خواه‏

بهر گوشه گنبدى ساخته

سرش را بابر اندر افراخته‏

نشسته سراینده رامشگران

سر اندر ستاره سرانِ سران‏

سیاوش گردش نهادند نام

همه شهر زان شارستان شادکام‏