باب هشتم در شکر بر عافیت

برهنه تنی یک درم وام کرد

برهنه تنی یک درم وام کرد

تن خویش را کسوتی خام کرد

بنالید کاین طالع بَد لگام

به گرما بپختم در این زیر خام

چو ناپخته آمد ز سختی به جوش

یکی گفتش از چاه زندان، خموش

بجای آور، ای خام، شکر خدای

که چون ما نه ای خام بر دست و پای

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *