سخن بزرگان

ارد بزرگ : آواز سرد از سینه نا امید بر می خیزد
مادر ترزا : عشق میوه تمام فصلهاست و دست همه کس به شاخسارش می رسد
ارد بزرگ : تا هنگامی که از برتری خویش سخن می گویی ، دیده نمی شوی
نادر شاه افشار : تمام وجودم را برای سرفرازی میهن بخشیدم به این امید که افتخاری ابدی برای کشورم کسب کنم
فردوسی : این جهان سراسر افسانه است جز نیکی و بدی چیزی باقی نیست
ارد بزرگ : شایستگان بالندگی و رشد خود را در نابودی چهره دیگران نمی بینند.
رابرت مک نارا : مغزها هم مانند قلبها به جایی می روند که مورد تقدیر قرار گیرند
بزرگمهر : رشک بردن زهر جان است ، و همنشینی و همزبانی با مردمان سخن چین و دو روی پر گزند
ارد بزرگ : هیچگاه امید کسی را ناامید نکن ، شاید امید تنها دارایی او باشد
ارد بزرگ : چه بسیار آدمیان نادانی که مهربانی شایستگان را بر نمی تابند آنها در نهایت یا به بردگی تیزدندانان گرفتار آیند و یا چهره زشت تنهایی را آشکارا بب
ارد بزرگ : فرمانروایان با تجربه از همان چشمه ایی می نوشند که مردم را سیراب می کند
ابو علی سینا : در برف ، سپیدی پیداست . آیا تن به آن می دهی ؟ بسیاری با نمای سپید نزدیک می شوند که در ژرفنای خود نیستی بهمراه دارند .
ابوریحان ببِرونی : تعصب چشم های بینا را نابینا و گوش های شنوا را ناشنوا می کند .
ارد بزرگ : شاگردانی که بدون نوآوری ! همواره سخن استاد خویش را تکرار می کنند هیچگاه برای خود و استادشان فر و شکوهی ، ارمغان نمی آورند .
ارد بزرگ : تنها مبارزه با ناراستی ها به ما ارزش داده و هم زیستی با تباهی سرافکندگی به دنبال دارد .