شعراقرن ششم هجری - 485 الی 582 شمسیقرن هفتم هجری 582 الی 679 شمسی

زندگی نامه زکی مراغه ایی

لطف الدین از شاعران او استادان نامدار سده ششم هجریست که در فضل و ادب و فنون شعر از بزرگان زمان خود به شمار میرفت

در لباب  الالباب گوید :

لطیف الدین زکی مراغه ایی لطیف جاهن و افضل گیهان اصل او از مراغه بود اما مولد و منشاء او در کاشغر اتفاق افتاد . از آن سبب ترکان ترکان تنگ چشم معانی که از خدر فکر او بیرون آمدند ، بجمال دلبری و کمال جان فزائی بودند

در مراتب فضل و کمال وا همیب بس که ابوالفرج رونی این قطعه را یروده بدو فرستاد :

 سلطان نظم و نثر ، زکی آنکه در جهان          داد سخن بداد به معیار شعر خویش

در دیده افضل خار و خسک نهاد                   از گلبن ضمیر وز گلزلر شعر خویش

در فضل و در لطافت حقا که در جهان             نی مثل خویش دارد ونی یار شعر خویش

چون دیده ام هزار معانی بکر او                   بیزار شاعری شدم از عار شعر خویش

وفات زکی در سال ۵۸۹ – ۶۰۷ هجری – ذکر کرده اند

تا گردد ماه عارضش از خط نشان نشست            گوئی که گرد غالیه بر ارغوان نشست

یا بر کران چشمه خور سایه اوفتاد                    یا در میان شعله آتش دخان نشست

 

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *