شعرامعاصر

زندگی نامه عطای رشتی

حسین معروف به ادیب السلطنه سمیعی ، فرزند میرزا حسن خان از سخنوران قوی دست و استادان مسلم عصر حاظر بود . نیاکانش اهل تبریز بودند ولی او به سال ۱۲۵۲ شمسی در رشت دیده به جهان گشود . سمیعی بر ادبیات فارسی و عرب احاطه کامل داشت و در سرودن انواع شعر توانا بود

با اینکه در سرودن شعر پیرو سبک متقدمین است اما در اشعار وی مضامین دکر و اندیشه های نو و معانی بدیع فراوان دیده میشود

آثار:

  1. آرزوی بشر
  2. جامعه الحیوانات
  3. نخبه سمیعی

سمیعی پس از پایان دوره تحصیل وارد خدمت دولت گردید و مراحل خدمات دولتی را به شغلهای مهم از قبیل : معاونت وزارت خارجه ، استانداری آذربایجان ، نمایندگی مجلس شورا و سنا طی کرد و زمانی نیز وزیر دربار رضا شاه بود

در زمان استانداری آذربایجان در تبریز انجمن ادبی ترتیب داد و ریاست آن را شخصا بر عهده گرفت و سالها نیز ریاست انجمن ادبی فرهنگستان ایران را در تهران بر عهده داشت

سمیعی هشتاد و دوسال زندگی کرد ودر ۱۳۳۲ در تهران به عالم باقی شتافت

ای کز پی طول عمر هر سوی مرغ هوس و هوا پراندی

بس نخل امید و آرزو را در باغ خیال پروراندی

هر آدم سالخورده دیدی او را پی مشورت نشاندی

در مزرع خشک عمر موهوم تخم تر و تازه بر فشاندی

گیرم که در شدی به عشرت هر گونه بساط گستراندی

هر عیش که خواستی بکردی هر کام که داشتس براندی

اما بنگر که با چنین عمر از خود چه اثر بجای ماندی

یک دل به نوازشی ربودی یک تن ز بلیتی رهاندی

دستی ز افتاده ای گرفتی خیری به رسیده ای رساندی

بر برهنه پوششی فکندی بر گرسنه لقمه ای خوراتدی

 

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *