شهریار

سنین عمر به هفتاد میرسد ما را خدای من که…

بلبل عشقم و از آن گل خندان گویم سخن از…

سپاه صبح زد از ماه خیمه تا ماهی ستاره، کوکبه…

بروای ترک که ترک تو ستمگر کردم حیف از آن…

راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده ای…

از زندگانیم گله دارد جوانیم شرمنده جوانی از این زندگانیم…

ز دریچه های چشمم نظری به ماه داری چه بلند…

ای طلعت توخنده به خورشید و ماه کن زلف تو…

گاهی گر از ملال محبت برانمت دوری چنان مکن که…

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس کس از دور…