منم که گوشه میخانه خانقاه من است دعای پیر مغان…
دل سراپرده محبت اوست دیده آیینه دار طلعت اوست من…
دارم امید عاطفتی از جانب دوست کردم جنایتی و امیدم…
دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت بشکست…
آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت…
رونق عهد شباب است دگر بستان را می‌رسد مژده گل…
ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است ببین که…
آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست چشم میگون…
آن پیک نامور که رسید از دیار دوست آورد حرز…
کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت من و شراب…
