کین سیاوش

چو آگاهى آمد بکاوس شاه که شد روزگار سیاوش تباه‏…

پس آگاهى آمد سوى نیمروز بنزدیک سالار گیتى فروز که…

نگه کرد کاوس بر چهر او بدید اشک خونین و…

سپه را فرامرز بد پیش رو که فرزند گو بود…

و زان سو نوندى بیامد براه بنزدیک سالار توران سپاه‏…

چو لشکر بیامد ز دشت نبرد تنان پر ز خون…

بیامد ز قلب سپه پیلسم دلش پر ز خون کرده…

چنین گفت با لشکر افراسیاب که بیدار بخت اندر آمد…

چو خورشید برزد سر از کوهسار بگسترد یاقوت بر جویبار…

تهمتن نشست از بر تخت اوى بخاک اندر آمد سر…