داستان رستم و شغاد

چو با خستگى چشمها برگشاد بدید آن بد اندیش روى…

ازان نامداران سوارى بجست گهى شد پیاده گهى بر نشست‏…

فرامرز چون سوک رستم بداشت سپه را همه سوى هامون…

چنین گفت رودابه روزى بزال که از داغ و سوک…

یکى پیر بد نامش آزاد سرو که با احمد سهل…

چنین گوید آن پیر دانش پژوه هنرمند و گوینده و…

بد اختر چو از شهر کابل برفت بدان دشت نخچیر…