داستان رستم و شغاد

بد اختر چو از شهر کابل برفت بدان دشت نخچیر…

چو با خستگى چشمها برگشاد بدید آن بد اندیش روى…

ازان نامداران سوارى بجست گهى شد پیاده گهى بر نشست‏…

فرامرز چون سوک رستم بداشت سپه را همه سوى هامون…

چنین گفت رودابه روزى بزال که از داغ و سوک…

یکى پیر بد نامش آزاد سرو که با احمد سهل…

چنین گوید آن پیر دانش پژوه هنرمند و گوینده و…