چو برگاه رفت اورمزد بزرگ
ز نخچیر کوتاه شد چنگ گرگ
جهان را همى داشت با ایمنى
نهان گشت کردار آهرمنى
نخست آفرین کرد بر کردگار
توانا و دانا و پروردگار
شب و روز و گردان سپهر آفرید
چو بهرام و کیوان و مهر آفرید
ازویست پیروزى و فرّهى
دل و داد و دیهیم شاهنشهى
همیشه دل ما پر از درد باد
دل زیر دستان بما شاد باد
ستایش نیابد سر سفله مرد
بر سفلگان تا توانى مگرد
همان نیز با مرد بد خواه راى
اگر پند گیرى بنیکى گراى